UNITAS – ένα εγχείρημα

 

Μικρό απόσπασμα από τις αναμνήσεις μου από τη δημιουργία της ταινίας UNITAS

…Η προοδευτική γένεση των διαφόρων επιπέδων του έργου, βασίστηκε σε δική μου πρωτοβουλία, αλλά δεν θα μπορούσε να είναι εφικτή αν δεν γινόταν ένα υπέροχο θαύμα. Ο Σπύρος Ανδρέας και η Κατερίνα έδειχναν οτι περίμεναν τις αλλαγές που κάθε φορά  τους πρότεινα. Μου είχαν δώσει την εντύπωση ότι δεν είχαν την ψευδαίσθηση ότι θα ξεμπερδεύαμε γρήγορα από αυτή την ιστορία, και ότι πίστευαν ότι αυτό ήταν το σωστό. Είχαν την νοοτροπία του αληθινού ηθοποιού, που συνειδητοποιεί ότι είναι ανάγκη να φθάσει στα όρια της αντοχής του και ενδεχομένως θα τα ξεπεράσει, για να μας χαρίσει  μία καλή ερμηνεία. Ενώ δούλευα εγώ, δούλευαν κι αυτοί μαζί Έτσι όχι μόνο ήταν έτοιμοι και πρόθυμοι για κάθε εξέλιξη, αλλά σχεδόν πάντα είχαν έτοιμη και τουλάχιστον μία δική τους πρόταση για μένα, στην υποκριτική, το σενάριο και κυρίως στους διαλόγους. Είχα πάρει απόφαση να μη μοιραστώ μαζί τους την πρόθεσή μου να δουλέψω τόσο πολύ τα επίπεδα του έργου, αλλά δεν άργησα να καταλάβω ότι έπρεπε να το κάνω. Με έπεισαν με την συμπεριφορά τους ότι όχι μόνο δεν θα εμποδιζόταν στην αποστολή τους από μια τέτοια θεωρητικολογία, αλλά αντίθετα θα τους εκτόξευε προς τα πάνω τόσο την διάθεσή τους, όσο και την έμπνευσή τους στη δημιουργία των χαρακτήρων του Κρις κα της Λίλυ. Έτσι τους ανακοίνωνα πριν από σχεδόν κάθε πρόβα μόνο αυτές της εξελίξεις για τις οποίες  ήμουν σχεδόν βέβαιος. Η διαδικασία είχε πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Και αυτά συνέβαιναν στα πλαίσια ενός άλλου θαύματος, που δεν θα μπορούσα ούτε στα πιο τολμηρά μου όνειρα να συλλάβω. Ο χώρος για τα γυρίσματα των σκηνών του σπιτιού, ήταν και ο χώρος που κάναμε τις πρόβες και τα πειράματά μας για τρείς και πλέον μήνες. Και αυτό χάρη στον Καλό Άγγελο της ταινίας, που δεν ήταν άλλος απ΄τον Αποστόλη Γκίνη…

Bassò…